Anders afscheid
Het dorp waar ik opgroeide heeft twee bakkers, twee lagere scholen, twee jeugdbewegingen, twee apotheken, twee cafés en zelfs twee begraafplaatsen (de oude en de nieuwe). Maar als je er sterft passeer je gegarandeerd langs de ene begrafenisondernemer.
In ons geval, toen mijn vader stierf, helemaal een evidentie want hun bedrijfje was in onze straat. Aardige mensen - daar niet van - maar erg klassiek. Denk: rouwkaartjes kiezen uit een groot boek met plastic bladen, grijze kostuums op de begrafenis, eerbiedige knikjes, problemen met de boxen in de kerk.
Diezelfde ondernemer deed ook de begrafenis van mijn beste vriendin, gezien zij opgroeide in datzelfde dorp. Iets moderner, want crematorium in plaats van kerk en haar kist stond vol tekeningen van haar nichtjes. Vooraan lagen haar favoriete sjaal en handtas. Oprecht ontroerend.
Maar als het even kan zou ik het voor mezelf helemaal anders willen. Fuck een kerk of crematorium. Doe mij maar ergens in een bos of op zee. Er kan veel meer dan je denkt. Thuisopbaring maakt bijvoorbeeld een comeback. Afscheid neem je dan thuis, elke dag een klein beetje, en niet enkel in een bomvolle zaal mensen.
Los van de locatie, zijn het absoluut de persoonlijke insteken en rituelen die het ‘m doen:
Bij mijn beste vriendin verzamelden we massaal op een stukje groen naast het crematorium voor een geflanste picknick. Iedereen had iets bij, we zaten op de grond of stonden recht en deden zo één van haar favoriete bezigheden eer aan.
Bij mijn vader stond zijn mottoclub ons buiten op te wachten. Toen we met de kist door het gangpad wandelden, weergalmde het gebrul van motoren door de kerk en over het hele dorp. Ze begeleidden ons in colonne naar de nieuwe begraafplaats.
Zo schoon! Maar in beide gevallen stond dit jammer genoeg los van de georganiseerde ceremonie.
Enkele uitvaarders die het gelukkig anders doen
Courage (regio Antwerpen)
TRØST (regio Antwerpen)
Baken (regio Ranst)
de dagen (regio Gent)
Kraai (regio Gent)
Anderzijds (regio Gent)
Gemoedsrust (regio Leuven)
Op Eigen Wijze (regio Mechelen)
Bitterzoet (regio Boechout)
Dichtbij afscheid (regio Schilde)
…
Ik zag Courage al twee keer in actie in Borgerhout. Een keer in De Roma bij de viering (en dat was het ook!) van het leven van een populaire cafébaas, coureur en muzikant. De andere keer op Spoor Oost bij het afscheid van een geweldige vrouw en politica.
Beide vieringen waren magnifiek mooi en op het lijf geschreven van de overledenen. Betere eerbetonen hadden ze zich niet kunnen wensen.